Activiteiten

Dagje poseren ;-)

zomer 2019 vrijwilligers Johan en Andrea

Geschreven door Johan Scholl, zomer 2019.

Op 23 juli jl. vertrok ik samen met Andrea naar Kenia. Daarbij hadden we allebei van familie en vrienden een flink sponsorbedrag gekregen om daar te besteden.

Als er soms mensen zijn die overwegen Upendo te bezoeken, wil ik hen waarschuwen, want als je er een voet over de drempel zet, ben je verkocht! Ook Andrea kan dat beamen. Het heeft haar en mijn leven veranderd.

In Upendo zijn 21 kinderen. Ann is de jongste. Verder is er Joy, zij heeft een lichamelijk en verstandelijke beperking. Zij gaat niet naar school, helaas zo gaat dat daar. Andrea is logopediste en Joy krijgt daarom van haar gratis logopedie. Daar is Sam. Hij  is vanwege leerproblemen van school gestuurd. helaas, zo gaat dat daar. Dan is er een groep schoolgaande jongens tussen 8 en 14 jaar, en tot slot een groep van vier meiden van 15 tot ongeveer 17 jaar. Verder zijn er nog enkele oudere kinderen die extern een opleiding volgen, maar wel bij de Upendo- familie horen. Er zijn twee huismoeders die de dagelijkse leiding hebben. Zij worden door de kinderen Auntie Esther  en Auntie Irene genoemd. Auntie Irene heeft een zoontje. Dat is Adrian. Hij hoort er ook gewoon bij. Hij is het jongste lid van de Upendo familie.

Een van de eerste dingen die we gaan doen is  samen met Jackson inventariseren welke extra wensen er zijn. Nieuwe matrassen, renovatie van de keuken, een nieuw vloerkleed, een nieuwe butagasfles, nieuwe bekleding in de bus en voor de kinderen; Dagje uit naar de evenaar. Bezoek aan een zwembad.

Hoe neem je 20 matrassen van de winkel mee naar huis? Dat is hier geen probleem: Bovenop de bus! En de volgende dag? Met z'n allen, grote schoonmaak! De slaapzalen worden uitgepakt, alles moet schoon. Kapotte bedden worden gerepareerd, zie hier de timmerman en zijn assistent. Voor het beddengoed opent Andrea samen met de 'aunties' een heuse wasstraat. Van de ene emmer in de andere, spoelen wringen......................en dan maar drogen!

De timmerman gaat aan de slag in de keuken. En de tegelzetter maakt een nieuw aanrechtblad. De nieuwe deurtjes worden geschilderd door: schildersbedrijf Upendo met veel jonge arbeidskrachten. De kinderen zijn maar wat gemotiveerd. Pas op! Geen verf in je kleren! De kastjes moeten schoon, van buiten en van binnen.  Dan deurtjes monteren en klaar is kees!

                                 

We maken een  reisje naar een luxe zwembad. Jammer is wel dat de kinderen niet kunnen zwemmen. Dat wordt dus lekker spetteren en badderen! Hier Andrea met Joy. Jammer nou, dat je ze in één les niet kunt leren zwemmen. In onze bagage zit allerlei spelmateriaal, badmintonrackets, een croquetspel, maar ook gezelschapsspelletjes. Aan belangstelling geen gebrek. Ik leer ze dobbelen, kaartspel Escape, Triominos enz. Na een paar dagen zie ik ze zelfstandig in een groepje spelen. Vooral het kaartspel Escape is favoriet!

Voor mijn vertrek verzamelde ik spullen om mee te nemen. Daarvoor was ik bij de Dorcaswinkel. Daar stond deze kaars. Protestantse Gemeente Aalten, met alle drie de gebouwen erop.  Die kocht ik voor €1,50 ! Nu is er in Upendo elke dag een dagsluiting: Om een uur of acht 's avonds komen de kinderen bij elkaar en staan hand in hand in een kring. Er wordt gezongen en gebeden. Op een avond zet ik de kaars midden in de kring. Ik vertel de kinderen van de Protestantse Kerk verweg in Aalten, met daarin mensen die allemaal via de diaconie geld gegeven hebben. De kinderen noemen het daarna in hun gebed 'Lord bless the people of the church who give us money'. Een paar dagen later bij de dagsluiting pakt een van de oudere meisjes de brandende kaars en geeft hem door in de kring. Alle kinderen mogen de kaars even vast houden en een stil gebed doen. Deze vorm hebben ze zelf bedacht. ….............Wat een ervaring! Het is goed dat als wij straks in de voorbeden denken aan de kinderen van Upendo, we ons met hen verbonden voelen, dat we dan weten dat ook zij op hun beurt aan ons denken en voor ons bidden.

Hier zie je Sam weer, met een brede glimlach. Maar de laatste dag voor ons vertrek, loopt hij met een droevig gezicht rond. Ik vraag hem wat er scheelt en hij zegt: “I'll missyou!”

De laatste avond in Upendo is er een afscheid met een kampvuur. Hierbij heeft Edwin de leiding. Edwin woonde als kind 11 jaar in Upendo en is nu een veelbelovende student techniek in Nyeri. Alle kinderen hebben voor ons tekeningen gemaakt en dankbrieven geschreven. Bij het kampvuur krijgen ze een voor een het woord. Christopher, een anders zo stille jongen, houdt  een hele toespraak. Het zijn onvergetelijke momenten.

Hoe zal het met Upendo gaan in de toekomst? Hierover hebben we na onze reis uitgebreid met Tessa Jansen in Roermond gesproken. Er zal extra geld nodig zijn voor onderhoud van het gebouw en de omgeving. Naarmate de kinderen ouder worden, worden ze duurder! Hun studie moet betaald worden, vaak volgen ze ergens een interne opleiding. Dat betekent dat er geen nieuwe kinderen in Upendo komen. Zo blijft dit project kleinschalig en behapbaar. Het project is en blijft financieel afhankelijk van de Nederlandse stichting. Maar Upendo biedt wel een flink aantal kinderen een toekomst die ze anders zeker nooit gehad zouden hebben. Voor hen maken wij werkelijk hét verschil!

    

januari 2019 vrijwilligers Astrid en zoon Jesper

                                                      

Goede vrijdag 2016

De kinderen hebben zich prima rondom het huis geamuseerd met spelletjes en balonnen deze Paasdagen!

 

September 2015

Vorige week zijn de kinderen samen met Jackson, Regina en de huismoeders naar het Agriculture festival in Nyeri geweest. Ze hebben enorm genoten, werden geschminkt en ze kregen ballonnen.Een hele leuke dag!

         

Joy, een van de kinderen van Upendo, is zowel geestelijk alsook lichamelijk beperkt. Eind van deze maand wordt ze geopereerd aan haar been. Verder gaat ze sinds deze maand naar een speciale school. Regina heeft haar naar school gebracht. We zijn ongelooflijk trots op alle ontwikkelingen die Joy heeft doorgemaakt sinds ze een paar jaar geleden bij ons binnen kwam. Joy kon toen niet praten of lopen en was agressief. Door de kinderen in Upendo, de huismoeders en vrijwilligers heeft Joy een mooie groei doorgemaakt!